Tijdens de industriële Revolutie begon er een nieuw tijdperk in de geschiedenis. In plaats van handarbeid werd alles overgenomen door de eerste machines! Tijdens dit tijdperk begon ook de Nederlandse kolonisatie van Nederlands-Indië, een tijd vol uitbuiting door de Nederlanders wat resulteerde in enorme rijkdom voor het land maar ook enorme armoede en onvrede in Nederlands-Indië. Een tijd waar de familie van der Held nauw bij betrokken was.
Simon werd geboren op 3 januari 1821 te Rotterdam. Hij trouwde op 15 juli 1852 met Adriana Cornelia Meevers. Zijn beroep van koopvaardijkapitein. Hij voer als gezagvoerder regelmatig met een Bark naar Batavia. Simon was rond 1856 de bezitter van een Loodwitfabriek. Hij ontwikkelde een systeem voor de bereiding van loodwitverf. Hiervoor kreeg Simon een bronzen medaille op de wereldtentoonstelling van Parijs. Zij kregen 7 kinderen. Na de dood van Simon in 1877, namen zijn de zoons het bedrijf over.
Artikel uit: Geschiedenis van de techniek in Nederland. De wording van een moderne samenleving 1800 -1890:
In 1856 waren te Rotterdam 4 loodwitfabrieken, die alle de Hollandse bereidingswijze volgden. De totale productie bedroeg ongeveer 700.000 pond. De 35 knechts verdienden f 6,-per week. De fabrikanten konden moeilijk arbeiders vinden in verband met de nadelen voor de gezondheid). In 1864 was het aantal tot 2 afgenomen met tezamen 36 werknemers. Zij waren van Van der Held en van P.J. Schoutens, die van 1852 tot 1878 als loodwitfabrikant vermeld wordt. In 1866 en 1870 zou te Rotterdam slechts één fabriek bestaan hebben, hetgeen in verband met het voorafgaande niet juist kan zijn. In 1866 bedroeg het aantal werknemers 30. Simon van der Held Szn. werd in 1866 te Amsterdam voor zuiver, goed bewerkt loodwit eervol vermeld; in 1867 ontving hij een bronzen medaille te Parijs. Bij hem werkten in 1871 30 werknemers). Zijn vrouw Adriana C. Meevers zette de firma na zijn overlijden met twee zoons voort. De onderneming heette toen Wed. S. van der Held Szn. Later werd de naam in Wed. S. van der Held en Zoon veranderd. Per 31 december 1891 trok de weduwe zich terug (nots. J.J.L. Mees te Rotterdam, 11 juni1892). Omstreeks december 1904 werd de N.V. Nieuwe Rotterdamsche Loodwitfabriek 'Drie Blokjes' voorheen Wed. S. van der Held en Zoon opgericht. Het kapitaal bedroeg f 500.000,-). In 1915 maakte deze onderneming loodwit volgens de Oud-Hollandse methode).
Foto Johan George van der Held
Johan(nes) George is geboren op 9 juni 1859 te Rotterdam. Hij ontmoette op 25 juni 1891 Dorothea Anna Gertrudis Wijnmalen. Zij was een nazaat PPJ Quint Ondaatje, een Utrechts Patriot, geboren te Ceylon. Johan George overleden Op 11 juni 1933 te Den Haag. Zij kregen drie kinderen, George, Wout en Annie. Annie overleed op vierjarige leeftijd. Johan George reist regelmatig naar Nederlands Indië om zaken te doen of ondernemingen te beheren. Uit de passagierslijst Stoomvaart Maatschappij Nederland is op te maken dat Johan en zijn vrouw Dorothea per stoomschip reisden. Zij voeren met het schip de “St. Bromo”. Een voor die tijd zeer modern schip. Begin jaren 20 keerde het echtpaar terug naar Europa. Zij woonden vanaf toen in Den Haag en later in de buitenhuizen in Nice (jardin d'alsace lorraine) en Wiesbaden. Johan is in Nice gestorven en in Den Haag begraven.
Johan George beheerde de rubber en cacao onderneming Bodeh-Klaten op midden Java. In Nederland en Nederlands Indië investeerde Johan George zijn kapitaal in bedrijven.
Vanaf 1902 speelde Johan George een belangrijke rol in de plantersbijeenkomsten op Java. Als planter mengde hij zich o.a. in discussies op bijeenkomsten. Een voorbeeld hiervan is de bijeenkomst op de koffieconferentie te Malang. In de krantenartikelen onder aan de pagina, staan zijn betogen beschreven. Zijn kapitaal zat in de ondernemingen en fabrieken. Zijn aandelenbezit bestond uit 55% van de ondernemingen, zodat hij de bedrijven kon besturen. Het ging hier vooral om rubber, cacao en koffie ondernemingen op Java en in Amsterdam.
In 1910 brak er een koelie opstand uit bij de onderneming te Klaten. Ruim 500 koelies beklaagden zich over de lage betalingen. Johan George reageerde met de inzet van de Mantri politie. Ook de assistent Resident heeft in het conflict bemiddeld.
In 1921 werd het bedrijf verkocht aan een Japanse eigenaar.
Klik op de afbeelding om meer te weten te komen over het tijdvak der Industrialisatie.
Vijfde koffiecongres te Malang. 15 oktober 1902.
Vijfde koffiecongres te Malang. 4 november 1902.